Antonio Riello

Κανονικότητες

30.04.10 - 15.10.10

«Τι είναι η ληστεία μιας τράπεζας σε σύγκριση με την ίδρυση μιας τράπεζας;» αναρωτιέται το μακρινό 1928 ο Γερμανός Μπέρτολτ Μπρεχτ στην Όπερα της Πεντάρας. Έχουν περάσει πάνω από ογδόντα χρόνια από τότε, κι όμως το ερώτημα παραμένει επίκαιρο, καθώς η νομική και κυρίως η ηθική αντιμετώπιση αυτών των δύο εντελώς ανισοβαρών παραδειγμάτων ακραίου πλουτισμού δεν μεταβλήθηκε στο ελάχιστο.

Η συστηματοποιημένη αρπαγή δεν πρέπει και δεν μπορεί να σχετίζεται με οποιαδήποτε μεμονωμένη αντιστοίχισή της, όριζε τότε ο Κανόνας, αυτά λίγο πολύ ορίζει και τώρα.

Αν μάλιστα λάβει κανείς υπόψη του κάποιες σύγχρονες φωνές αμφισβήτησης, η ισχύς του ιδίου Κανόνα διαχέεται πολύ πέραν κάποιων ατομικών αιτημάτων περί ευδαιμονίας και εισέρχεται στο σύμπαν των ιδεών και των αντιλήψεων.

Στοχαστές όπως ο Slavoj Žižek, αντιμέτωποι με ανάλογα παραδείγματα, δεν διστάζουν να γενικεύσουν και να μιλήσουν για απροκάλυπτο κυνισμό. Μια άκομψη επίδειξη ισχύος της κυρίαρχης κουλτούρας που, απαλλαγμένη από οποιαδήποτε κριτική, δεν έχει καν την απαίτηση να την παίρνουν στα σοβαρά, αρκεί να την υπηρετούν. Σ’ αυτό το μετά-μεταμοντέρνο πλαίσιο όπου όλα μπορούν να ειπωθούν και όλα μπορούν να ειδωθούν, η Αλήθεια φαντάζει κάτι τόσο φασματικό που όποιος την επικαλείται είναι είτε γραφικός, είτε δυσάρεστος, σε κάθε περίπτωση ελάχιστα ελκυστικός και άρα αδύναμος.

Ωστόσο, υπάρχει και αντίλογος.

Ο Ιταλός καλλιτέχνης Antonio Riello, στην πρώτη του έκθεση στην Ελλάδα το 2007 Πολιτικά μη ορθό επιχείρησε μέσω της χρήσης αυθεντικών αντικειμένων να ανατρέψει τη συμβολική υπόσταση των όπλων διά της μεταμόρφωσής τους σε «διακοσμητικά παράδοξα» υψηλής αισθητικής˙ μια επιτυχημένη προσπάθεια άρθρωσης πολιτικού λόγου που, ανέλπιστα, δεν αψήφησε κάτι σχεδόν ξεχασμένο στις μέρες μας, το καλό γούστο.

Με την νέα του έκθεση Συνηθισμένα Αντικείμενα σε επιμέλεια του Alessandro Vin-centelli, επιμελητής του BALTIC Centre for Contemporary Art, Gateshead, έρχεται να καταδείξει κάτι ακόμη πιο προκλητικό: η πρωτοφανής εξοικείωση όλων μας με ό,τι φτιάχτηκε πρωτίστως για να καταστρέφει, δευτερευόντως μόνο ενδιαφέρει. Εκεί που πρέπει κάποιος να εστιάσει είναι στην άκριτη αποδοχή εκ μέρους μας κάθε συστήματος και μηχανισμού που ενθαρρύνει την παραγωγή πολεμικού εξοπλισμού, με σκοπό την χειραγώγηση και τον έλεγχο.

Σμήνη πολεμικών αεροσκαφών, οβίδες, πυροβόλα όπλα, χειροβομβίδες, ασφυξιογόνες μάσκες, κράνη, κλομπ, ασπίδες, δημιουργούν εγκαταστάσεις και μοτίβα που εξιστορούν τον ορθολογισμό της καταπίεσης μέσω της χρήσης νόμιμων μεθόδων βίας και εκφοβισμού. Πρόκειται ασφαλώς για μια δημιουργική επανεξέταση εννοιών όπως η ελευθερία, η δικαιοσύνη και η αξιοπρέπεια που υπερβαίνουν το ατομικό καταλήγοντας στην επαναδιαπραγμάτευση κάθε συλλογικότητας. Με άλλα λόγια, μια σύγχρονη ανάγνωση μιας μάλλον απωθητικής πραγματικότητας.

Ώρες λειτουργίας:
Δευτέρα - Παρασκευή 10:00-21:00 Σάββατο 10:00-15:00 έως 12 Ιουνίου από 14 Ιουνίου και μετά μόνο κατόπιν ραντεβού.